Column Uitvaartmedia - Januari 2020
“Veronique spreekt tijdens de afscheidsdienst over haar vader. Natuurlijk is er veel verdriet, maar ze vertelt vooral over de liefde tussen hen: ‘Ik ben dankbaar en trots dat ik zijn dochter mocht zijn.’ Na de dienst gaan we naar buiten, haar woorden nog in de hoofden van de aanwezigen. Er wordt een erehaag gevormd. Aan weerszijden van het pad staan vrienden, familie en kennissen te wachten op zijn laatste gang. Kleurige gele kleding, groene klimop tegen de achtergrond, zonlicht dat de aanwezigen verwarmt.
De dochter loopt voorop. We zien een kist die versierd is met vlinders. Opa’s kleinkinderen hebben de vlinders geschilderd. Ze maakten vrolijke, kleurige vlinders voor een lieve opa die ziek werd en die nu eindelijk rust heeft gevonden. Verdriet en vreugde gaan hand in hand deze dag.
Wereld van gevoelens in één foto
En dan is er dat ene moment waarin ik die gevoelens kan vangen. Veronique loopt voorop. Ze begeleidt haar vader door de erehaag en hoort het applaus dat voor hem klinkt. Ze heft haar hoofd op en denkt: ‘Dit heeft mijn vader echt verdiend. Dit afscheid met al deze mensen die hier voor hem zijn en die voor hem klappen.’ Ze glimlacht. Achter haar troost een oma haar huilende kleinkind. Ik druk af en vang een wereld van gevoelens in één foto.
Foto’s die je voelt
Ik kon deze foto maken, omdat ik was voorbereid op dit moment. Hoe meer informatie ik voorafgaand aan de uitvaart krijg, hoe beter ik gevoelens kan vastleggen. De uitvaartondernemer had me niet alleen het draaiboek voor deze dag gegeven, maar ook de speeches die gehouden zouden worden. Toen ik de tekst van Veronique las, had ik haar trots en liefde al geproefd. Daarom wist ik dat die gevoelens zichtbaar zouden worden en kon ik op het juiste moment afdrukken. Uitvaartfotografie draait om het vastleggen van gevoel, zodat de nabestaanden zich even terug voelen in die dag, in dat moment, wanneer ze de foto’s zien.
Uitvaartfotografie vóel je Ik krijg vaak de vraag of het niet zwaar is om constant met de dood en verdriet bezig te zijn. Mijn antwoord is steevast nee! Ik ervaar het als een voorrecht om te mogen helpen het verlies een plek te geven. Ik verwonder me nog dagelijks over de bijzondere verhalen die met mij gedeeld worden… - Gonnie Helfrich
Dat is waarom families en uitvaartondernemers mij vragen om foto’s te maken. Het geeft een tastbare herinnering aan het laatste afscheid. Die ene foto vertelt het hele verhaal. Elke keer dat je er later naar kijkt, voel je opnieuw die liefde en trots van dat moment.
* De familie heeft toestemming gegeven. Uit privacy overwegingen zijn namen gewijzigd.