Column Uitvaartmedia - November 2020
Alle momenten van een uitvaart zijn elke keer weer bijzonder. Foto’s laten je die momenten weer voelen en de liefde en werkelijkheid zien. Na een uitvaart ontvangen we als team vaak mooie
woorden..
‘Lieve Gonnie, Ik wil toch graag iets naar je schrijven. Als je dochter is overleden weet je echt niet waar je moet beginnen met regelen. Gelukkig was Vincent er; onze uitvaartbegeleider heeft ons met alles geholpen. Ook kwam hij met de optie van fotografie. Eerst moesten we nog een beetje wennen aan het idee maar nu is het echt het allermooiste wat we hadden kunnen doen. Samen met de broers en zus van Meowne hebben we vanmorgen, twee dagen na het afscheid, de foto-flow teruggekeken. Het verven van het kistje, de ceremonie maar vooral de begrafenis was zo mooi en liefdevol vastgelegd. We hebben heel veel mooie momenten opnieuw gevoeld met zijn allen. Veel dingen waren langs me heen gegaan. Het enigste wat ik op het moment van afscheid nemen wilde is bij Meowne zijn. Zo dicht mogelijk… Lieve Gonnie, bedankt voor het prachtige werk wat je doet, het helpt ons zo. Mij, maar vooral de kinderen zodat we onze verhalen kunnen laten zien en voelen voor nu maar vooral voor later. Dank….’
En dan krijg je zo’n berichtje binnen en zit ik met een brok in mijn keel de rest van de foto’s na te bewerken. Een paar dagen na het afscheid krijgt de familie de foto-flow toegestuurd. De eerste beelden die op passende muziek vast de sfeer van de dag weergeven. Daarna heb ik met mijn team nog twee weken de tijd om de rest van de foto’s op te leveren. Bij het werken aan de foto’s komen de verhalen ook bij mij boven. Elk afscheid weer. Elk afscheid met zijn eigen unieke herinneringen en verhalen. Gelukkig zijn we dan samen als team en kunnen we het bij elkaar kwijt. De foto die voor mij het afscheid van Meowne het beste weergeeft is deze, zoals hierboven
getoond. Een jonge moeder die nog zo dicht mogelijk bij haar kind wil zijn.
Uitvaartfotografie vóel je Ik krijg vaak de vraag of het niet zwaar is om constant met de dood en verdriet bezig te zijn. Mijn antwoord is steevast nee! Ik ervaar het als een voorrecht om te mogen helpen het verlies een plek te geven. Ik verwonder me nog dagelijks over de bijzondere verhalen die met mij gedeeld worden… - Gonnie Helfrich
Nog niet daar om nu al afscheid te nemen van haar eigen Meowne. Maar naast haar eigen verdriet ook nog de zorg voor haar andere kinderen heeft. Gelukkig staat haar vader altijd op de achtergrond klaar voor haar. Die zal er altijd voor haar zijn.
* De familie heeft toestemming gegeven. Uit privacy overwegingen zijn namen gewijzigd.
留言