En dan is daar dat moment waar je zo tegenop keek: het sluiten van de kist. Je moet nu definitief loslaten. Nog maar één keer kun je jouw geliefde aankijken, aanraken. Het moment van de laatste kus. Een intense gebeurtenis waar ik als afscheidsfotograaf bij aanwezig ben. Vol bewondering kijk ik door mijn lens hoe families dit laatste moment samen beleven.
Het moment
Het deksel wordt langzaam over de kist geschoven. Waar de uitvaartbegeleider nu een stapje naar achteren doet om nabestaanden ruimte te geven voor hun verdriet, blijf ik meestal staan. Mijn plek kies ik van tevoren uit. Zo ga ik op in de omgeving en stoor ik je niet bij het afscheid nemen. Ik ben geen buitenstaander, maar hoor er een beetje bij.
Verbondenheid
Iedereen beleeft het sluiten van de kist op zijn eigen manier. Voor families is het een moment van samenzijn. Een gebeurtenis die je nooit meer vergeet. Ik wacht op het goede moment en maak dan die ene foto. Het gaat niet om het laatste beeld van jouw overleden dierbare, maar om de troostende verbondenheid en intimiteit.
Het herinneren van de connectie
Dat is waarom jij mij vraagt om foto’s te maken. Omdat je een tastbare herinnering wilt van dit intense moment. Die ene foto vertelt het hele verhaal. Elke keer dat je er later naar kijkt, zie je de connectie en liefde terug. Iedereen samen en toch ieder op zijn eigen manier. Als de kist is gesloten, is er ruimte voor ontladingen. Het beladen moment is voorbij. Het is goed zo.
Het sluiten van de kist is een emotioneel moment waarop de verbondenheid tussen nabestaanden troost. Laat mij die connectie voor jullie vastleggen.