Column Uitvaartmedia - Oktober 2019
“Het is een warme zomeravond. Ik sta met een paar vriendinnen in de tent bij de kermis. Het is gezellig. Er hangt een uitbundige sfeer. Iedereen heeft plezier en geniet van de momenten samen. De muziek gaat harder en harder en ieder- een zingt uit volle borst mee, wat een feest. We dansen en ik bots per ongeluk tegen iemand op. ‘O sorry’. Ik geef haar een hand en help haar overeind... En dan begint ze me plotseling te knuffelen. Ik hoor gesnik in mijn nek. ‘Deed ik je pijn?,’ vraag ik. ’Nee juist niet, jouw foto’s heelden mijn wonden.’
De vlinder centraal
Ik kijk haar aan en plotseling zie ik wie het was tegen wie ik per ongeluk was aan gebotst. Het was één van de vijf dochters van Gigi*. Een bijzondere man die in de bloei van zijn leven was overleden. De uitvaart van Gigi was ongeveer twee jaar geleden. Ik herinner me goed dat het een uitvaart was waarbij de vlinder centraal stond. Zo stond er een vlinder op de kaart en waren er houten vlinders op de kist. Vlinders werden door deze familie als positieve, troostende manier geassocieerd met de dood. Een vlinder staat voor het proces van transformatie en de verschillende fases van het kwetsbare leven.
‘Die foto betekent zoveel’
Op de dag van de uitvaart van Gigi was het prachtig weer. Samen met de naaste familie gingen we, na een grootse plechtigheid in de kroeg en champagne op het terras, naar de natuurbegraafplaats. Daar nam de familie in kleine kring afscheid. Esther, een van de vijf dochters, sloot daar de dag af met een gedicht over een vlinder. En precies op dát moment maakte ik de foto. ‘En precies díe foto betekent zoveel voor mij’, vertelt Esther.
Uitvaartfotografie vóel je Ik krijg vaak de vraag of het niet zwaar is om constant met de dood en verdriet bezig te zijn. Mijn antwoord is steevast nee! Ik ervaar het als een voorrecht om te mogen helpen het verlies een plek te geven. Ik verwonder me nog dagelijks over de bijzondere verhalen die met mij gedeeld worden... - Gonnie Helfrich
Kracht
‘Deze foto gaf me het gevoel dat hij erbij was. Deze foto gaf me hoop.’ Je moet goed kijken, maar dan zie je de witte vlinder voor op het takje. Het is bijzonder om terug te horen hoe nabestaanden mijn foto’s bekijken. Te horen dat ze kracht uit de foto’s hebben gehaald. ‘Dank je wel’ zegt Esther en veegt haar tranen weg. Nee! Jij bedankt, zeg ik. Ondertussen heeft een van mijn vriendinnen nieuwe wijntjes gehaald. Sámen proosten we op het leven.”
* De familie heeft toestemming gegeven. Uit privacy overwegingen zijn namen gewijzigd.
コメント