Column Uitvaartmedia - Juli - augustus 2020
"'Als ik in corona-tijd overlijd dan vries me maar in tot iedereen mag komen…’ Theo zei het zonder enig besef dat hij kort daarna heel plotseling zou overlijden. En al heel snel bleek hoeveel mensen hem kenden, afscheid wilden nemen en meeleefden. Het gonsde in de stad Eindhoven. Bloemisten reden af en aan, thuis en op de locatie waar hij lag opgebaard. De rijen voor het rouwbezoek deden me aan de Efteling denken. 6 mensen per keer konden kort bij hem zijn, maar het verliep allemaal in alle rust. De verslagenheid was net zo groot als de bereidheid te wachten voor een laatste groet. Alle momenten werden vastgelegd.
Op de dag van de uitvaart was er een livestream openbaar om iedereen de gelegenheid te geven mee te kijken. Er was geen beperking aan het aantal mensen dat mee kon kijken.
Ik legde samen met mijn team de route naar de afscheidslocatie vast, de hele stad leek 1 erehaag en zo was er ruimte genoeg voor de afstand die nodig is op dit moment. En rondom de afscheidslocatie en op de route logden mensen in en keken niet alleen mee, maar beleefden ook mee wat er binnen gebeurde.
In domusdela was het stil. Werkte de bloemist hard om er een prachtig plaatje van te maken. Muziek was getest, teksten met de familie doorgesproken. Binnen wachtte de stilte op de familie die voelde hoe de stad hen droeg naar en tijdens dit uur.
Het werd een prachtige dienst met momenten van betekenis. Josephine geeft de woorden, vorm en houvast. Met 30 mensen groots en intiem tegelijk. Want we wisten hoeveel mensen meekeken. Zowel de livestream van de dienst en de slideshow van de foto’s van deze dag werden meer dan 10.000 keer bekeken in de eerste dagen na het afscheid.
Theo, ze waren er allemaal bij. Ze hoorden de verhalen over jou, ze huilden en lachten mee.
De foto’s geven extra herinneringen voor iedereen die er niet, maar toch wel bij was.
Uitvaartfotografie vóel je Ik krijg vaak de vraag of het niet zwaar is om constant met de dood en verdriet bezig te zijn. Mijn antwoord is steevast nee! Ik ervaar het als een voorrecht om te mogen helpen het verlies een plek te geven. Ik verwonder me nog dagelijks over de bijzondere verhalen die met mij gedeeld worden… - Gonnie Helfrich
Met alle professionals en je liefsten werkte we samen. We werkten samen aan jouw ja tegen iedereen die welkom was in je leven en dus ook bij je afscheid, al was het niet in de kapel. Woorden, video, bloemen en foto’s verbonden jou met iedereen. En aan het aantal mensen dat blijft kijken te zien, gebeurt dat nog steeds.”
* De familie heeft toestemming gegeven. Uit privacy overwegingen zijn namen gewijzigd.