Wanneer het erop lijkt dat je een dierbare gaat verliezen, zoek je houvast. Een blijvende herinnering. Het verdriet is verschrikkelijk groot en alleen mooie gedachten naar momenten die jullie samen beleefden, kunnen je mond een millimeter omhoog laten krullen. Kleine lachjes die hoop bieden voor de toekomst. Mooie foto’s van jouw geliefde helpen de herinnering levend te houden. Voelt dat gekunsteld? Nergens voor nodig.
Cameraschuw
Henk en Marijke delen lief en leed. Voor het ophalen van herinneringen hebben ze nooit foto’s nodig gehad. Ze zijn al bijna 50 jaar getrouwd, maar zelfs trouwfoto’s ontbreken. Samen op de foto gaan is gewoon niet echt hun ding. In het voorbereidingsgesprek met de uitvaartondernemer het onderwerp afscheidsfotografie aan bod. Dadelijk kunnen ze elkaar immers niet meer elke dag zien. Op aanraden van hem bellen ze mij toch maar.
Natuurlijk en ontspannen
Iedereen beleeft het sluiten van de kist op zijn eigen manier. Voor families is het een moment van samenzijn. Een gebeurtenis die je nooit meer vergeet. Ik wacht op het goede moment en maak dan die ene foto. Het gaat niet om het laatste beeld van jouw overleden dierbare, maar om de troostende verbondenheid en intimiteit.
Het herinneren van de connectie
Een beetje gespannen zitten ze tegenover mij. Straks moeten ze nog poseren. Daar houden ze juist niet van, laten ze in de eerste minuten weten. Ik stel voor om gewoon een samen een kopje thee te drinken. Het begint schuw met de anekdote dat ze twee jaar geleden met dochters en kleinkinderen een uitzondering hebben gemaakt en op de foto zijn gegaan. Daarna gaat het steeds soepeler. We hebben het over hen, vroeger en nu.
Helemaal ontspannen verplaatsen we ons gesprek naar de tuin, waar ik mijn eerste foto maak. We kletsen weer wat en ik druk af en toe op de knop van mijn camera. Er komt een twinkeling in hun ogen en ze genieten zichtbaar van dit mooie moment samen.
Ik stuur, neem waar, wacht geduldig en leg vast. Het voelt helemaal natuurlijk. Ik laat het echtpaar een foto zien en ontvang een hartverwarmende reactie: “Hoe ik op deze foto ben, zo wil ik voor altijd zijn”, zegt Henk. “Ik hoop dat mijn vrouw, dochters en kleinkinderen zo blijven denken aan mij.”
Als afscheidsfotograaf leg ik een blijvende herinnering vast waarin jij jezelf herkent. Met een vanzelfsprekende aanwezigheid en ontspannen sfeer heb je niet eens het idee dat ik fotografeer. Zo wordt de herinnering aan jou ook op foto de mooiste.